عروس هلندی ها، از محبوب ترین پرندگان زینتی در میان علاقه مندان به نگهداری پرندگان خانگی هستند. این پرندگان دوست داشتنی، با ظاهر زیبا و رفتار اجتماعی شان نیازمند مراقبت دقیق و محیطی سالم برای زندگی اند. با این حال، یکی از بیماری های خطرناک و نگران کننده که می تواند سلامتی عروس هلندی ها را تهدید کند، بیماری ایدز عروس هلندی و دیگر پرندگان یا همان PBFD است و سیستم ایمنی بدن پرنده را به شدت تضعیف کرده و موجب بیماری پرنده می شود. لذا، آگاهی از علائم، روش های انتقال و راهکارهای پیشگیری از این بیماری برای هر پرورش دهنده ای از جمله شما ضروری است.
فروش تخم نطفه دار انواع پرندگان از جمله تخم عروس هلندی نطفه دار یا تخم کاکادو نطفه دار و دیگر پرندگان از شرکت آذرجوجه با تضمین تعویض در صورت عدم نطفه زنی در عمده فواصل سال امکان پذیر می باشد .
بیماری ایدز عروس هلندی چگونه است و نشانه های دارد؟
بیماری ایدز عروس هلندی وپرندگان دیگر که با نام علمی PBFD شناخته می شود، نوعی بیماری ویروسی بسیار مسری است که پرندگان خانواده طوطی سانان از جمله عروس هلندی، طوطی برزیلی، مرغ عشق و کاکادو را درگیر می کند. عامل اصلی این بیماری، ویروسی از خانواده سیرکوویروس ها است که به طور خاص سلول های مسئول رشد پرها و سلول های سیستم ایمنی بدن پرنده را هدف قرار می دهد.
این ویروس، نخستین بار در دهه 1970 میلادی در استرالیا، در میان جمعیت طوطی های بومی این کشور شناسایی شد و از آنجا، به تدریج در سایر نقاط جهان گسترش یافت. مقاومت بالای ویروس گفته شده در برابر شرایط محیطی، موجب شده است که سال ها در دیواره های قفس، پرها یا گرد و غبار باقی بماند و به راحتی بین پرندگان منتقل شود.
از آنجا که عروس هلندی ها به طور طبیعی پرندگانی حساس و اجتماعی هستند، این نوع بیماری ها در محیط های پرورش یا نگهداری گروهی آنها می تواند به سرعت شیوع یابد. بیماری PBFD هم برای سلامتی پرنده تهدیدی بزرگ است و هم در پرورشگاه ها و مراکز نگهداری می تواند خسارت های گسترده ای به کل گله وارد نماید.
بیماری ایدز در پرندگان
نشانه های بیماری ایدز عروس هلندی
در ادامه این مقاله، چند مورد از نشانه های اصلی ابتلای بیماری ایدز عروس هلندی را برایتان جمع آوری نموده ایم. این نشانه ها به ترتیب عبارتند از؛
مورد اول، ریزش غیرطبیعی پرهای پرنده است؛ یکی از اولین و واضح ترین نشانه های این بیماری، ریزش تدریجی و نامنظم پرهای بدن پرنده شماست. این روند، به گونه ای است که در ابتدا پرهای نازک و کوچک شروع به افتادن می کنند و به مرور زمان، پرهای بزرگ تر بال و دم نیز، می ریزند. توجه کنید که این ریزش با پرریزی طبیعی فرق دارد . زیرا، پرهای جدید به درستی رشد نمی کنند یا شکننده و ناقص هستند.
نشانه بعدی، تغییر شکل منقار و ناخن هاست؛ ویروس PBFD به سلول های مسئول رشد منقار و ناخن های نیز، حمله می کند. در نتیجه، منقار پرنده ممکن است بیش از حد رشد کند، نرم و یا پوسته پوسته شود و حتی ترک بردارد. این تغییرات، باعث می شود تا پرنده در خوردن غذا یا تمیز کردن پرهایش دچار مشکل شود. ناخن ها هم معمولا بلند و شکننده شده و یا تغییر رنگ می دهند.
پرنده شما ممکن است دچار ضعف عمومی و بی حالی گردد؛ زیرا، این بیماری سیستم ایمنی بدن پرنده را تضعیف می کند و عروس هلندی به مرور دچار بی حالی، کاهش اشتها و بی علاقه گی به بازی و پرواز می شود. پرنده، معمولا بیشتر وقت خود را در گوشه قفس می گذراند و نسبت به اطراف بی تفاوت می شود. این حالت، ممکن است با سایر عفونت ها اشتباه گرفته شود. اما، در PBFD به تدریج و همراه با ریزش پرها شدت می یابد.
تغییر در رنگ و کیفیت پرها نیز، بسیار مهم است؛ در پرندگانی که هنوز تمامی پرهایشان نریخته، ممکن است تغییر رنگی در پرها ملاحظه شود. یعنی، پرها حالتی کدر، بی جان و یا موج دار پیدا کنند و رنگ طبیعی خود را از دست دهند. گاهی، بخش هایی از پرهای این پرنده ها خاکستری و یا زرد می شوند، به ویژه، در قسمت پرهای دم و بال! این تغییرات ناشی از آسیب ویروس به سلول های تشکیل دهنده پر هستند.
مورد پنجم، اختلال در رشد پرهای جدید پرنده می باشد؛ بعد از دوره پرریزی طبیعی، پرهای جدید پرنده به صورت ناقص یا ناهماهنگ رشد می کنند. ممکن است این پرها به صورت پیچ خورده، شکسته و یا از ریشه رشد نکرده باشند. در برخی از موارد، پرها کاملا از رشد باز می مانند و پرنده ظاهر تاس و ناقص الپر پیدا می کند. این حالت، یکی از علائم شاخص PBFD در مراحل میانی بیماری می باشد که باید بدان توجه ویژه داشت.
افزایش میزان حساسیت به سایر بیماری ها نیز، از نشانه های ابتلای پرنده به این بیماری خطرناک است؛ از آنجا که ویروس PBFD، سیستم ایمنی بدن پرنده را تضعیف می کند، عروس هلندی مبتلا معمولا مستعد ابتلا به عفونت های باکتریایی، قارچی یا ویروسی دیگر می شود. در نتیجه، ممکن است علائم ثانویه ای مانند عطسه، ترشحات بینی یا چشمی و اسهال مزمن نیز، ظاهر شود. توجه داشته باشید که این عفونت ها، اغلب عامل مرگ اصلی پرنده هستند نه خود ویروس اصلی بیماری.
مورد بعدی، همان تغییر در رفتار و حالت روحی پرنده می باشد؛ عروس هلندی مبتلا معمولا تغییرات رفتاری چشمگیری را از خود نشان می دهد. همچنین، ممکن است این پرنده گوشه گیر، کم تحرک یا حتی پرخاشگر شود. برخی از پرندگان دچار اضطراب، بی حوصلگی یا تمایل به کندن پرهای خود می گردند. توجه داشته باشید که مجموعه این تغییرات، بیشتر به دلیل درد، ناراحتی یا ضعف عمومی در بدن پرنده اتفاق می افتد.
کاهش وزن تدریجی پرنده نیز، از دیگر مواردی است که باید حتما مورد توجه قرار گیرد. پرنده مبتلا، با پیشرفت بیماری و ضعیف شدن بدنش به تدریج اشتهای خود را از دست می دهد و بدین ترتیب، جذب مواد مغذی در بدن آن پایین می آید. در نهایت، این پرنده بسیار لاغر و ضعیف می شود. در مراحل پیشرفته، استخوان سینه عروس هلندی شما به وضوع قابل مشاهده است و پرنده دیگر، توان پرواز یا ایستادن طولانی مدت را ندارد.
نشانه دیگر بیماری PBFD بروز مشکلات تنفسی در پرنده می باشد؛ اگر ویروس یا عفونت های ثانویه به دستگاه تنفسی پرنده برسند، تنفسش سخت تر می شود. توجه کنید که صدای خس خس، باز نگه داشتن منقار به هنگام نفس کشیدن یا نفس های تند و کوتاه از علائم درگیری ریه ها و سینوس های پرنده می باشد. این مرحله، معمولا نشانه پیشرفت بیماری تا سطح بحرانی است.
مورد بعدی، افزایش پوسته ریزی و خشکی پوست می باشد؛ در بعضی از پرندگان، ویروس باعث اختلال در عملکرد سلول های پوست می شود. این امر، موجب خشکی، پوسته پوسته شدن و خارش مداوم پوست بدن می گردد. در این حالت، پرنده ممکن است مدام خود را بخاراند و باعث زخم و یا التهاب پوستی گردد.
تغییر در صدای پرنده نیز، مهم است؛ گاهی، در اثر ضعف عمومی و درگیری اندام های داخلی، صدای عروس هلندی نیز، تغییر می کند و ممکن است ضعیف، گرفته یا غیرعادی شود. برخی از پرندگان در این شرایط حتی توانایی تولید صداهای معمول خود را نیز، از دست می دهند.
مسئله مرگ ناگهانی در مراحل حاد را نیز، در نظر داشته باشید؛ در پرندگان جوان تر یا مواردی که سیستم ایمنی پرنده ها به شدت آسیب دیده است، احتمال این وجود دارد که بیماری بدون بروز تمام علائم ظاهری، به صورت ناگهانی منجر به مرگ گردد. این حالت، معمولا در جوجه ها یا پرندگانی دیده می شود که قبلا بیماری های زمینه ای داشته اند.
آیا درمانی برای بیماری ایدز عروس هلندی وجود دارد؟
درمورد بیماری ایدز عروس هلندی باید بدانید که این بیماری تا به امروز درمانی قطعی و موثر نداشته است. دلیل این مسئله آن است که ویروس عامل این بیماری نوعی از سیرکوویروس ها است که توانایی بالایی در پنهان ماندن داخل سلول های بدن دارد و سیستم ایمنی بدن پرنده نیز، نمی تواند به طور کامل آن را از بین ببرد. به همین دلیل، هیچ گونه درمان دارویی و یا واکسن موثری برای نابودی کامل این ویروس تاکنون ساخته نشده است. اما شما می توانید در مواجهه با آن، از یک سری درمان های مراقبتی برای بهبود کیفیت زندگی پرنده استفاده کنید و بدین وسیله، پیشرفت بیماری را در بدنشان کندتر گردانید. نمونه هایی از این درمان های حمایتی به شرح زیرند؛
استفاده از غذاهای متنوع و سرشار از ویتامین ها، مواد معدنی و پروتئین به تقویت سیستم ایمنی پرنده کمک می کند. لذا، برای تغذیه پرنده ترکیبی از دانه های تازه، میوه ها، سبزیجاتی همچون «هویچ، اسفناج، سیب و ذرت پخته» و نیز، مکمل های ویتامینی مخصوص پرندگان توصیه می شود.
استرس و سرما باعث ضعیف تر شدن بدن پرنده می شود. پس، باید محل زندگی این پرنده ها آرام و به دور از جریان هوای سرد باشد.
شما باید قفس، ظروف آب و غذا و اسباب بازی های پرنده ها را به طور منظم با ضدعفونی کننده های مخصوص پرندگان تمیز کنید. این کار، می تواند از رشد باکتری ها، قارچ ها و ویروس های دیگر جلوگیری کند و احتمال عفونت های ثانویه را کاهش دهد.
پرنده بیمار نباید در تماس با سایر پرندگان سالم باشد؛ زیرا، این ویروس به راحتی از طریق پر، گرد و غبار یا ترشحات پرنده منتقل می شود.
پرنده ها را به طور منظم مورد بررسی دامپزشک قرار دهید.
با استفاده از دستگاه بخور یا قرار دادن ظرف آب در نزدیکی قفس پرنده به حفظ رطوبت هوا کمک کنید.
از خستگی بیش از حد پرنده جلوگیری کنید؛ شما نباید پرنده را وادار به پرواز یا فعالیت زیاد نمایید.
توجه کنید که محبت، نوازش آرام و صحبت ملایم با پرنده بیمار می تواند اضطرابش را کاهش دهد. این پرنده ها، در زمان بیماری به احساس امنیت و توجه نیاز زیادی پیدا می کنند.
ایدز در پرندگان
جمع بندی و سوالات متداول در مورد بیماری ایدز عروس هلندی
بیماری ایدز عروس هلندی و دیگر پرندگان ، دشمن خاموش و بی رحمی است که می تواند در مدت زمان کوتاهی سلامتی و شادابی عروس هلندی های دوست داشتنی را از بین ببرد. هر چند، درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد، اما آگاهی، مراقبت دقیق و پیشگیری هوشمندانه می توان بهترین سلاح شما در برابر این بیماری باشد. هر پرنده بیمار، سزاوار محبت، توجه و آرامشی است که شاید دارویی برای جسمش نباشد. اما، روحش را آرام نماید. لذا، اگر شما با عشق و مسئولیت رفتار کنید، امید به زندگی در دل کوچک این موجودات همیشه زنده خواهد ماند.
سوالاتی که ممکن است از خودتان پرسیده باشید؟
– بیماری PBFD یا ایدز عروس هلندی چیست؟
این بیماری، نوعی از بیماری های ویروسی و بسیار مسری است که پرندگان خانواده طوطی سانان از جمله عروس هلندی ها را درگیر می کند. عامل این بیماری، ویروسی از خانواده سیرکوویروس ها است که سلول های مسئول رشد پر و سلول های ایمنی بدن را تخریب می کند. درنتیجه، پرنده مبتلا به تدریج ضعیف و بی دفاع می گردد.
– منشأ بیماری ایدز پرندگان کجاست؟
ویروس ایدز پرندگان، برای نخستین بار در درهه 1970 میلادی در استرالیا، میان طوطی های بومی این کشور شناسایی شد. به مرور زمان، این عامل بیماری زا از طریق تجارت و جابجایی پرندگان به سایر کشورها منتقل گردید. مقاومت بالای این ویروس در محیط باعث شده است تا سال ها بتواند بر روی پر، قفس یا گرد و غبار باقی بماند.
– سه مورد از نشانه های ابتلای عروس هلندی به بیماری PBFD کدام است؟
از نشانه های اصلی این بیماری می توان به ریزش غیرطبیعی پرها، تغییر شکل منقار و ناخن ها و بی حالی و کاهش انرژی اشاره کرد. این علائم به تدریج ظاهر می شوند و پرنده را از نظر ظاهری و رفتاری دچار تغییرات جدی می کنند.
– آیا درمانی برای بیماری ایدز پرندگان وجود دارد؟
خیر، به نظر می رسد که تا امروز درمانی قطعی برای PBFD شناخته نشده است. ویروس این بیماری به گونه ای در سلول های بدن باقی می ماند که نابودی کاملش ممکن نیست. تنها می توان با مراقبت های حمایتی همچون تغذیه مناسب، محیط گرم و تمیز و جلوگیری از استرس، روند بیماری را کند کرد و کیفیت زندگی پرنده را بالا برد.
– چگونه می توان از ابتلای عروس هلندی به PBFD پیشگیری کرد؟
پیشگیری بهترین راه مقابله لا این بیماری است. باید پرندگان جدید را قبل از ورود به محیط اصلی سالن قرنطینه کرد، قفس و وسایل را همواره تمیز نگه داشت، از تماس پرندگان سالم با پرندگان ناشناس جلوگیری نمود و در خرید پرنده یا تخم نطفه دار از سلامت آنها اطمینان یافت