جو و بلغور در جیره طیور

تاثیر جو و بلغور در تغذیه ی طیور

جو و بلغور در جیره طیور می تواند تاثیر بسزایی داشته باشد عمدتا پرورش دهندگان برای بستن یک جیره کامل باید تمامی املاح و ویتامین های مورد نیاز جهت رشد در یک پرنده را در جیره غذایی به صورت متعادل دخیل کنند که در این میان نقش خوراک جو و بلغور با توجه به ویتامین ها و املاح موجود در آن می تواند بسیار حیاطی باشد در کل باید بگوئیم؛ برای داشتن طیوری سالم و پرانرژی، از مهم ترین فاکتورها، توجه به تغذیه ی طیور میباشد. نحوی تغذیه رسانی به طیور است که کیفیت و حجم بالای گوشت آن ها را تضمین میکند. جو و بلغور از جمله مواد غذایی مناسب برای طیور است که دارای بافتی حاوی انواع مواد معدنی و مغذی میباشد. البته بلغور استفاده ی رایج تری دارد و دلیل این امر قدرت بالای جذب بلغور نسبت به جو است.یک تغذیه کامل در امر پرورش می تواند در موارد بسیاری از جمله ذشد مناسب پرنده ،وزن گیری مرغ ،تولید تخم نطفه دار مرغ  و مقاومت پرنده در ابتلا به بیماری های ویروسی و باکتریایی و دیگرموارد تاثیر زیادی داشته باشد.

دانه جو:

جو یکی از مهم ترین گیاهان غلات است که در سراسر جهان کشت میشود. جو یکی از منابع اصلی در تغذیه بشر، طیور و دام ها میباشد. این گیاه دو نوع جوانه ای و علوفه ای دارد.

ارزش غذایی جو

دانه جو منبع غنی از ترکیبات مغذی است که عبارتند از کربن هیدرات که انرژی لازم برای فعالیت های روزانه را فراهم میکند، پروتئین که در ساخت و تعمیر بافت های بدن و تولید هورمون نقش دارد، فیبر که به عملکرد

گوارشی کمک میکند و سطح قند خون را کنترل میکند، همچنین شامل ویتامین های گروه B میباشد و مواد معدنی مانند آهن، منگز، فسفر، مس و سلنیوم که در عملکرد سیستم ایمنی، ساخت استخوان و عملکرد عضلات حائز اهمیت است.

جو-و-بلغور-در-تغذیه-طیور

بررسی جو در تغذیه ی طیور

دانه ی جو از اجزای اصلی در ترکیبات خوراک طیور گوشتی و تخمگذار به شمار میرود. استفاده از این دانه خواص و مزایای فراوانی در تغذیه طیور دارد. با توجه به محتوای بالای فیبر، دانه جو میتواند در بهبود گوارش طیور موثر باشد و مشکلات هضمی را کاهش دهد. دانه جو نیز به مقدار متوسطی پروتئین داشته که با رشد و تکامل سالم طیور کمک میکند و همچنین با داشتن مواد معدنی مهم از جمله روی و آهن و منیزیم به سلامت عمومی طیور کمو میکند.
جو غله ای با انرژی و پروتئین متوسط است که خصوصیات آن در میان یولاف (جوی د سر) و گندم قرار دارد. قابلیت هضم این دانه در پرنده های جوان کمتر است که احتمالا این امر به علت وجود بتاگلوکان ها میباشد. مقدار پروتئین جو معمولا ۱۱ تا ۱۲ درصد است که در بعضی شرایط میزان آن به ۱۴ تا ۱۶ درصد هم میرسد. جو حاوی مقدار متوسطی از بازدارنده ی تریپسین است که نحوه ی عمل آن به ترتیب قرار گرفتن اسید آمینه آرژنین بستگی دارد. اغلب نمونه های جو ۴ تا ۹ درصد بتاگلوکان دارند هرچند که رویش آن در آب و هوای خشک با رشد سریع و برداشت زودتر میتواند میزان آن را به ۱۲ تا ۱۵ درصد افزایش دهد.
طبق تحقیقات اضافه نمودن آنزیم های صنعتی بتاگلوکاناز به جیره های حاوی بیش از ۱۵ تا ۲۰ درصد جو سبب برطرف کردن مشکلات آن میشود. توصیه میشود هر نوع آنزیم بتاگلوکاناز را در هر کیلوگرم جیره فراهم نمایید.
توجه داشته باشید که جو به دلیل هضم سختی که دارد، قدرت جذب پایین دارد. از مهم ترین خواص آن تامین پروتئین مورد نیاز بدن طیور میباشد که البته سایر مواد مغذی را نیز به بدن طیور میرساند آنا این دانه تقریبا ۵۰ درصد مواد مغذی خود را به بدن طیور منتقل میکند.

مزایای جو در تغذیه ی طیور

استفاده اصولی از جو میتواند در تغذیه طیور بسیار مفید واقع شود، از جمله این مزایا میتوان به افزایش رشد به دلیل منبع پروتئین و انرژی و کمک رشد و وزن گیری سریع تر، کاهش مصرف داروهای دامپزشکی به دلیل وجود فیبر و تنظیم گوارش، کاهش هزینه های تولید به دلیل رایج بودن و قیمت مناسب آن، افزایش سلامت طیور به دلیل وجود ویتامین ها و مواد معدنی ضروری برای بهبود سلامت و همچنین کاهش ترشحات طیور به دلیل وجود فیبر و تنظیم گوارش.

مضرات جو در تغذیه ی طیور

با وجود اینکه جو  و بلغور در جیره طیور میتواند یک منبع انرژی و پروتئین در تغذیه پرنده باشد، مصرف نامناسب و بیش از اندازه ی آن میتواند مشکلات متعددی را ایجاد کند. از جمله این مشکلات میتوان به کاهش قابلیت هضم بهتر دلیل داشتن فیبر بالا، افزایش چسبندگی مواد هضمی به دلیل وجود بتاگلوکان در آن، کاهش سرعت رشد به دلیل قابلیت هضم پایین و کاهش جذب مواد معدنی، کاهش تولید تخم مرغ، ایجاد مشکلات گوارشی به دلیل وجود بتاگلوکان که موجب تحریک روده میشود، کاهش جذب چربی، افزایش رطوبت بستری به دلیل افزایش چسبندگی مواد هضمی و مشکلات گوارشی، افزایش مصرف آب به دلیل مشکلات گوارشی و افزایش رطوبت بستر، تداخل با جذب برخی داروها به دلیل وجود بتاگلوکان و… اشاره کرد.

بلغور

بلغور شکل کوبیده و شکسته شده دانه های مختلف را میگویند. این دانه ها متنوع هستند و از جمله آن دانه هایی که در تغذیه طیور نقش دارد میتوان به بلغور جو، گندم، ذرت، ارزن، ماش اشاره کرد.
بلغور کاربرد متعددی در تغذیه طیور دارد و به صورت رایج مورد استفاده قرار میگیرد. در حقیقت غذای اصلی در تغذیه طیور میباشد.

ارزش غذایی بلغور

ارزش غذایی بلغور در تغذیه طیور تقریبا بیشتر از سایر دانه هاست. بلغور به دلیل این که کوبیده و خرد شده است. جذب راحتی دارد و همین ویژگی بلغور است که موجب میشود اغلب مواد معدنی و مغذی آن جذب بدن طیور شود. بلغور سرشار از پروتئین، فسفر، فیبر، کربن هیدرات، منگنز و همچنین مقدار کمی قند و چربی و سدیم میباشد که ارزش آن را افزایش داده است.

نحوی مصرف جو و بلغور در تغذیه ی طیور

نحوه استفاده ی درست از از دانه جو و بلغور  در جیره طیور برای تغذیه متفاوت باشد. بلغور به دلیل کوبیده بودن هضم راحت تری داشته و به همان شکل قابل استفاده است. ماهیت بلغور این امکان را برای پرنده ایجاد میکند که راحت و بدون دردسر تغذیه کند.
در مقابل دانه ی جو از آن جایی که هضم دشوار تری دارد، توصیه میشود در نحوه ی مصرف آن دقت شود تا منجر به مشکلات گوارشی در طیور نگردد. دانه جو را باید به مدت ۲۴ ساعت در آب بخیسانید تا بافت آن نرم شده و قابل هضم شود. خیس شدن دانه علاوه بر هضم راحت تر آن موجب بهبود طعم آن نیز میشود یا اینکه میتوانید دانه جو را به حالت بلغور درآورده و سپس مورد استفاده قرار دهید.

نگهداری صحیح از دانه جو و بلغور

با توجه به اینکه جو و بلغور در جیره طیور می تواند تاثیر بالای داشته باشد باید بگوئیم تازه بودن این مواد نیز از اهمیت زیادی برخوردار است به همین دلیل نگهداری صحیح از دانه جو و بلغور موجب حفظ کیفیت و خواص آن ها میشود. غذای طیور نباید در معرض رطوبت زیاد قرار گیرد زیرا رطوبت بالا منجر به کپک زدن و فاسد شدن دانه ها خواهد شد. علاوه بر این، دانه های جو و بلغور نیاید در معرض تماس

مستقیم با هوا قرار گیرند، زیرا تماس با هوا منجر به خشک شدن بیش از حد دانه ها شده و موجب کاهش کیفیت آن ها میشود. دانه های جو و بلغور باید با رطوبت لازم در کیسه های مخصوص و در دمای مناسب انبار و نگهداري شوند. حداکثر رطوبت مورد نیاز برای نگهداری آن ها ۱۵ درصد است.