بوقلمون
تاریخچه بوقلمون ها
چگونگی شناسای و خاستگاه اولیه بوقلمون مشخص نیست ولی بقایای استخوانی مربوط به 11000سال قبلا از میلاد این پرنده در مکزیک و آمریکای مرکزی کشف شده است و به نظر می رسد که بوقلمون از نقاطی مانند فورت راک باسین ایالات متحده به سایر نقاط آمریکا گسترش یافته است .
آزتکها بوقلمون را اهلی کردند و از پرهای بوقلمون برای دکوراسیون استفاده می کردند،زمان دقیق اهلی شدن بوقلمون مشخص نیست اما بر اساس شواهد به دست آمده نشان می دهد که 2000 تا 3000 سال قبل از میلاد بوده است . بهترین نوع و نژاد تخم نطفه دار را از فروشگاه تخم نطفه دار معتبر اذر جوجه خرید کنید .
طبقه بندی بوقلمون
موقعیت بوقلمون در سیستم طبقه بندی اختراع شده لینوس در مقایسه با سایر پرندگان به صورت زیر است :
کلاس آویس(پرندگان)
شاخه گالی فورمس(پرندگان بازی یا ماکیان)
جنس ملاگریدیدا(بوقلمون)
بوقلمون های وحشی :
بوش وحشی یا آمریکای شمالی و بوقلمون های مکزیکی دوگونه از بوقلمون های وحشی هستند.این بوقلمون ها گونه ای است که منشا بیشتر بوقلمون های اهلی امروزی است،بر اساس مناطق جغرافیایی مختلف آمریکای شمالی پنج زیر گونه برای این گونه وجود دارد که دارای تفاوت های در رنگ پرهای زینتی ،اندازه و ظاهر هستند.
شکار بیش از حد باعث منقرض شدن بوقلمون های وحشی در ایالات متحده شد اما از دهه 1960 تلاش های برای احیای دوباره این پرنده صورت گرفته است.
امروزه شکار این بوقلمون ها دارای قوانین خاصی است و محدود به زمان های خاصی از سال می باشد.امروزه واقعا تشخیص لقاحهای مناسب برای تولید زیرگونه های مختلف غیرممکن است.چنانکه گفته شداولین ساکنان ایلات متحده گله های اروپایی را با خود به آنجا بردند.این رندگام در واقع بوقلمون های بودند که به وسیله سربازان اسپانیایی از قاره آمریکا به اسپانیا برده شدند و سپس به صورت انتخابی برای افزایش وزن بدن در کشور های مختلف از قبیل انگلیس و هلند پرورش داده شدند.
گونه ملاگریس گالوپائو یا بوقلمون های آمریکای شمالی یا بوش وحشی عبارتند از:
بوقلمون های وحشی شرق:
این زیر گونه شباهت زیادی به بوقلمون یافت شده توسط ساکنین اولیه آمریکا در قرن هفدهم دارد.رنگ برنز تیره با کفل قهوه ای و دم حاشیه دار دارد.پرهای اولیه و ثانیه دارای خطوط سیاه و سفید است و زمانی که بال ها بسته است ،پرهای ثانویه به صورت خال های سه گوش سفید رنگ مشاهده می شوندفاین زیر گونه با گونه های سیاه اروپایی تلقیح شدند تا اساس بوقلمون های بعدی صنعت طیور را به وجود آورند.
بوقلمون های وحشی فلوریدا:
این پرنده شبیه بوقلمون شرقی است با این تفاوت که فاقد خالهای سه گوش پرهای ثانویه است و بدون استثناء رنگ سیاه بیشتری نسبت به سفید دارد.
بوقلمون وحشی ریوگراند:
این واریته به جای رنگ قهوه ای پرهای سفید بیشتری در دم دارد.
بوقلمون های وحشی مریم:
این بوقلمون در کوه های راکی یافت می شود و دارای پرهای دم و پشت سفیدرنگ است.
بوقلمون های وحشی گولد:
بوقلمون های گولد در کوه های مناطق مکزیک یافت می شود و دردارای پرهای دم و پشت سفید رنگ است.
بوقلمون های اهلی
احتمالا تا حدی اهلی شدن بوقلمون های وحشی در بین اقوام بومی آمریکا قبل از رسیدن اروپائیان به آنجا اتفاق افتاده است،اگر چه شواهد کمی برای اثبات این فرضیه وجود دارد اما به هر حال همه این اقوام چادر نشین بوده اند و این خلاف چیزی است که قبلا تصور می شد.
بقایای استخواهن های همیشگی و پرنده بوقلمون در محل سکونت این اقوام در کاوش های باستان شناسی بدست آمده است در این میان به نظر می رسد آزتک ها بوقلمون ها را اهلی کرده اند و نژاد های که بعدا توسعه پیدا کرده اند و امروزه در دسترس هستند که در ادامه بیشتر با آنها اشنا خواهیم شد.
نژاد های بوقلمون
بوقلمون های اهلی از یک بوقلمون وحشی منشا گرفته است که رنگ استاندارد پر در آن ،رنگ سبز برنزی رنگین کمانی است.
تغییرات ژنتیکی منجر به جایگزینی برنز با رنگدانه های دیگر در سایر نژاد های استاندارد شده است.براساس وراثت پذیری رنگ ژنتیکی بوقلمون های اهلی جزو یکی ازنژادهای برنز ،سیاه ،آبی روشن ،قرمز یا ابلق هستند و بر اساس اندازه و وزن ممکن است جزو نژاد های سبک و یا سنگین تقسیم بندی شوند. برای خرید تخم نطفه دار بوقلمون با کارشناسان شرکت اذر جوجه در تماس باشید .
آیا یک نژاد خالص از بوقلمون وجود دارد؟
چیزی به نام نژاد خالص وجود ندارد و همه این بوقلمون ها از لقاح بوقلمون های وحشی توسعه یافته اند و این واژه برای توصیف نژاد های به کار می رود که به حدی استاندارد شده اند که جوجه های حاصل از جفت گیری دو بوقلمون نر و ماده از یک نژاد مشابه والدین خود هستند.
نژاد های استاندارد بوقلمون
نژاد های برنز، برنزکمبریج، سیاه نورفولیک، سفید بریتانیایی ،اسلیت ،قرمز بوربون و رویال پالم در دنیا به عنوان نژاد های استاندارد شناخته می شوند.
لازم به ذکر است که این نژاد ها در کشور های مختلف با اسم های دیگری شناخته می شوند اما در اصل همین نژاد ها هستند و تنها نام آنها متفاوت است .
سویه های محلی با رنگ های متفاوتی از بعضی از این نژاد ها به وجود آمده اند ،بعضی از این سویه ها ممکن است در نتیجه جهشهای ژنتیکی نیز ایجاد شده باشند اما بیشتر آنها در تلاقیهای داخل نژادی وجود آمده اند و به عنوان نژاد های استاندارد شناسایی نشده اند در این میان بوقلمون های هیبرید برای اهداف تجاری توسعه یافته اند.
بوقلمون های نژاد برنز
این نژاد قدیمی ،رنگی مشابه بوقلمون های وحشی بومی ایالات متحده دارد ،این نژاد اصالتا در سال 1830 از لقاح نارگانست با بوقلمون های وحشی منطقه پورت جودیت ردایلند ایجاد شده و به عنوان یکی از نژاد های استاندارد شده در سال 1874 شناخته شده است ، همچنانکه که از نامش بر می آید رنگ پرهای این بوقلمون برنز براق است ،بوقلمون های برنز در بریتانیا به عنوان یکی از نژاد های استاندارد سنگین وزن شناخته شده اند .
پر های پرواز سیاه و سفید و دم با حاشیه های سیاه ،قهوه ای و سفید دارد ،در استاندارد های نژادی نژاد های برنز ،پر های تمام سفید به عنوان یک نقص مرود توجه قرار می گیرد ،وزن نهایی بوقلمون ها نر برنز 14 تا 18 کیلو گرم و وزن ماده ها بین 8 تا 13 کیلوگرم در پایان سن بلوغ است .
بوقلمون نژاد برنز کمبریج
در استاندارد های طیور بریتانیا به عنوان یک نژاد سنگین مورد توجه قرار می گیرد و سبک تر از بوقلمون های برنزاست و وزن بالغ نر بین 8 تا 11 کیلوگرم و وزن ماده بین 5 تا 7 کیلوگرم می باشد.
رنگ پر های زینتی تیره تر از برنز می باشد و در هر دو جنس،نوک پر ها بدن خاکستری یا سفید است ،ساق پاها خاکستری تیره است در حالی که رنگ نوک پرنده زرد یا شاخی رنگ است و چشم ها نیزبه رنگ قهوه ای تیره می باشد.
بوقلمون های برنز کمبریج از لقاح بوقلمون های برنز آمریکایی و نورفولیک به وجود آمده اند.
بوقلمون های برنز سینه پهن
این بوقلمون توسط علاقه مندان تجاری در ایالات متحده آمریکا به وجود آمده اند ،این نژاد ها تا هنگام گسترش بوقلمون وایت در بریتانیا به عنوان یکی از بهترین نژاد های تجاری پرفروش مطرح بود.
بوقلمون های برنز سینه پهن به عنوان یک پرنده با کیفیت و دارای توانایی پرورش در چراگاه،روندرو رشدی را در بازار بریتانیا در سال های اخیر پیدا کرده است ،امروزه تعداد نسبتا زیادی از نژاد های برنز تجاری در بریتانیا پرورش داده می شود،همچنین سویه های هیبرید این نژاد از نژاد های سنتی به وجود آمده است که برای بازار های خاصی ایجاد شده اند،برای مثال فارم های بوقلمون کلی سویه های برنز سنگین رولستد،برنز رولی پولی متوسط و برنز خیلی کوچک را تولید می کند،این سویه ها تولید کنندگان را قادر به پرورش پرورش بوقلمون های با رنج وزنی مورد تقاضای مصرف کنندگان می کنند.
بوقلمون های نژاد نارگانست
رنگ برنز در این نژاد با خاکستری فولادی جایگزین شده است.رنگ خاکستری قبل از سن 6تا 8 هفتگی مشاهده نمی شوند.این نژاد از بخش نارگانست بی رد آیلند ایالات متحده منشاء گرفته است ،این نژاد از تلقیح بوقلمون های سیاه منتقل شده به قاره آمریکا با بوقلمون های وحشی آنجا به وجود آمده است .
این نژاد به یک پرنده گوشتی مهم در آمریکا تبدیل شد اما تعداد آنها همزمان با افزایش برنز سینه پهن و بوقلمون وایتتجاری بعد از سال 1990 کاهش یافت ،بوقلمون های نارگانست ابتدا توسط موسسه طیور آمریکا در سال 1874 شناخته شده اما به خاطر تعداد نسبتا کم آنها ،توسط استاندارد های بریتانیا هنوز تایید نشده است .
پرهای این بوقلمون دارای نوارهای خاکستری سیاه زیادی هستند و در بعضی از نقاط آنها مقداری برنز هم دیده می شود.پوشپرهای بال صورتی خاکستری و دارای نوک سیاه هستند و پرهای ثانویه دارای خطوط سفید و سیاه می باشند،وزن نهایی بوقلمون های نارگنست نر 15 تا 17 کیلوگرم و ماده ها 8 تا 9 کیلوگرم در سن بلوغ می باشد .
بوقلمون های نژاد نارگانست نقره ای
واریته ای از نارگانست است با این تفاوت که در این واریته رنگ خاکستری فولادی پرهای زینتی با رنگ سفید جایگزین شده است.
بوقلمون های سیاه
سیاه نورقورفولک سیاه
نورفولک سیاه تقریبا قدیمی ترین نژاد بوقلمون بریتانیایی است.بوقلمون های سیاه اصلی احتمالا از بوقلمونهایی منشاء گرفته اند که ابتدا از آمریکای مرکزی توسط سربازان اسپانیایی به اروپا آورده شدند.
نورفولک سیاه در غرب انگلیس ،به عنوان یک نژاد گوشتی شناخته شد و بعدا دوباره توسط ساکنین اولیه ایالات متحده به آنجا آورده شد و درآنجا پایه بوقلمون های سیاه رنگ آمریکا را به وجود آوردند.
در گذشته به منظور بهبود وزن و رشد سیاه نورفولک با بوقلمون برنز لقاح یافته است بنابراین بسیاری از بوقلمون های نورفولک سیاه امروز مقداری رنگ برنز بر روی پشت و دم دارند.
استانداردهای نژادی این رنگ را به عنوان یک نقص تلقی می کنند.در هر دو جنس پرهای زینتی تماما سیاه است،پاها و پنجه و نوک نیز سیاه هستند وسرو صورت قرمز است.این پرنده به عنوان یک نژاد سبک در نظر گرفته می شود.وزن نهایی نرها حدود 11کیلو گرم و ماده ها 7 تا 9 کیلوگرم است .
بوقلمون سیاه آمریکایی
در آمریکا به سیاه مشهور است.ابتدا در سال 1874 به عنوان یک نژاد استاندارد شناخته شد عموما از سیاه نورفولک سنگین تر است ووزن بلوغ نر ها 14 تا 15 کیلو و وزن ماده ها 7 تا 9 کیلوگرم می باشد.
بوقلمون های سیاه فرانسوی
بوقلمون های سیاه فرانسوی با پرهای زینتی پررنگ تری در مقایسه با سیاه نورفولک دارند.
بوقلمون های سفید
بوقلمون های وایت بریتانیایی
عموما موتاسیونی از بوقلمونسیاه است و به نظر می رسد که در اروپا ایجاد شده باشد و برای اولین بار در سال 1800در بریتانیا گزارش شد و به عنوان هلند وایت از اروپا به ایلات متحده وارد شد که این اسم نشاندهنده محل منشاء این بوقلمون است.
همچنین گزارش هایی در مورد یک وایت استرالیایی در ایالات متحده وجود دارد که نشان دهنده وجود چندین منشاء اروپایی برای این بوقلمون است.
در ایلات متحده در سال 1874 برای اولین بار به عنوان هلند وایت شناخته شدو سنگین تر از وایت بریتانیایی است.گسترش تجاری این بوقلمون باعث ایجاد هیبریدهایی از آن برای تولید وایت بزرگ یا سینه پهن شد.در بریتانیا تنها بوقلمون سفید شناخته شده و استاندارد وایت بریتانیا است که یک نژاد سنگین می باشد.
پرهای زینتی تمام سفید دارد در حالی که تنها دارای ریش سیاه است ،پاها و پنجه ها تیره رنگ هستند ولی صورت ،گلو و غب غب قرمز روشن هستند ولی در جنس نر این قسمت ها ممکن است آبی و سفید باشد،نوک صورتی است و وزن نهایی نرهای وایت بریتانیایی بالغ 13 تا 14 کیلوگرم وماده ها حدود 7 تا 10 کیلوگرم هستند.
وایت سینه پهن
نژاد اصلی مورد استفاده برای پرورش تجاری و متراکم است که رشد سریعی دارد و از نسبت گوشت به استخوان بالایی برخوردار است .بعضی از این پرندگان به جثه بزرگی می رسند که برایشان جفت گیری طبیعی غیر ممکن می شودبنابراین باید در آنها از تلقیح مصنوعی استفاده شود.
سویه های خیلی بزرگ به مشکلات پا مستعد هستند ،مخصوصا زمانی که این پرندگان در شرایط بسته و بدون تحریک نگهداری شوند.
بیشتر واحدهای کوچک تمایل بهاستفاده از نژادهای سنتی با رشد آهسته دارند که برای پرورش در محیط های باز مناسب تر هستند.به هر حال اندازه هایمختلف بزرگ متوسط و کوچک و صفات دیگر بسته به نیاز بازار مورد توجه قرار می گیرند و بر اساس والدینشان نامهای مخصوصی مانند وایت خیلی کوچک ،وایت رولی پولی و پلومپی رولستاد به این بوقلمون ها داده می شوند.
وایت بیلتسویل
در دهه 1930 وایت کوچک بلتسویل در دربلتسویل میرلند ایلات متحده به عنوان یک بوقلمون وایت تجاری کوچک توسعه و رواج یافت وتعداد آنها در دهه 1950 به حداکثر رسید ولی با رشد سریعتر سویه های وایت سینه پهن جمعیت آنها کم شد.
در ایالات متحده به نژاد استانداردی تبدیل شد و در سال 1951 به عنوان نژاد شناسایی گردید.پرهای زینتی این نژاد سفید خالص،سرو گلو قرمز،پاها و پنجه های سفید و صورتی ونوک زرک شاخی است.وزن استاندارد برای نر بالغ 9/5کیلوگرم و وزن ماده 5 تا 4 کیلوگرم است.36/1.9/0 کیلوگرم وزن اضافی به ترتیب برای نر ها و ماده ها باعث کاهش کیفیت پرنده در مقایسه با استانداردهای آن می شود.
این نژاد در بریتانیا به عنوان یک نژاد استاندارد تایید نشده است.
بوقلمون های وایت قدکوتاه
این نژاد در اوایل قرن بیستم توسط پرورش دهندگان آمریکایی توسعه یافت ولی قبل از رقابت تعداد آنها کاهش پیدا کرد.این نژاد هم اکنون توسط تعدادی از پرورش دهندگان بوقلمون در ایالات متحده پرورش می یابد ولی هنوز به عنوان یک نژاد استاندارد شناخته نشده است.
بوقلمون های نژاد اسلیت یا آبی
در استاندارد های طیور بریتانیا به عنوان یک نژاد سبک وزن طبقه بندی می شود،اسلیت یا بلو نژادی با رنگی متمایزاست که از جهش ژنتیکی بوقلمون سیاه منشا گرفته است ولی رنگدانه های سیاه در این نژاد کمتر از بوقلمون های سیاه است .
این نژاد ابتدا در سال 1874 توسط موسسه طیور آمریکا شناسایی شد.در اوایل قرن بیستم ادوارد براون نام خاکستری را روی ایم بوقلمون اسلیت نهاد و اشاره می کند که در مناطق کمبریج و نورفولک رایج بود ودر آنجا بوقلمون هوبره نامیده می شد. او همچنین به کیفیت بالای این بوقلمون به عنوان یک پرنده در سفره مردم ایرلند اشاره می کند و ارز اوری گسترش این پرنده را دارد.
در استاندارد های آمریکا و انگلیس سرتاسر پرهای بدن این بوقلمون ،حتی سایه رنگ اسلیت باید فاقد زمینه سیاه باشد.گاهی اوقات آبی محض نامیده میشود وبه عنوان یک سایه روشن یا تیره اسلیت تا هنگامی که رنگ صاف و یکسان است ،قابل قبول است.
هر دو استاندارد آمریکا و بریتانیا سرتاسر رنگ بدن پرنده حتی سایر ان را بدون پرهای سیاه در نظر می گیرد.بعضی اوقات به صورت آبی محض در نظر گرفته می شود و سایه روشن یا تیره اسلیت تا زمانی که رنگ یکدست است ،قابل قبول است ،نوع روشن تر ان اغلب بنفش روشن نامیده می شود.
نوک،پا ها و پنجه ها نیز در این پرندگان آبی است در حالی که صورت ،غب غب و گلو باید تا حد امکان قرمز باشد،چشم ها سیاه هستند .
تولید بوقلمون های خالص این نژاد مشکل است و اغلب رگه های سیاهی در رنگ اسلیت بدن این نژاد دیده می شود.رنگ قرمز بر روی دم پرندگان مسن تر ممکن است گسترش یابد.وزن نهایی بوقلمون های نر در این نژاد 8 تا 12 کیلوگرم و ماده ها 6 تا8 کیلوگرم است.
بوقلمون های قهوه ای
در این نژاد رنگ پرهای زینتی برنزاز لحاظ ژنتیکی با رنگدانه های قهوه ای قرمز جایگزین شده است .این نژاد در اواخر قرن نوزدهم توسط موسسه طیور آمریکا شناسایی شد.به خاطر بازماندن از رقابت با بوقلمون بوربون قرمز تجاری تا سال 1915 به عنوان یک بوقلمون کمیاب معرفی گردید .دردهه 1940 علاقه مجددی به این نژادپیدا شد و دوباره از لقاح بوقلمون های سیاه ،بوربونقرمز و برنز سینه پهن به وجود آمد.
این نژاد در بریتانیا عمدتا به حنایی یا شکلاتی مشهور است ،این نژاد سبک امروزه به عنوان باف شناخته می شودو دارای رنگ قهوه ای زنجبیلی با بالهای سفیداست و حاشیه های سفیدی بر روی دم آن وجود دارد.
در استاندارد های نژادی رنگ سفید بیشتر در دم به عنوان یک نقص شناخته می شود ، نوک،زرد شاخه است در حالی که چشم ها قهوه ای هستند.پاها و پنجه ها رنگ شاخی دارند و وزن نهایی بوقلمون های قهوه ای در جنس نر 10 تا 12 وماده ها 5 تا 8 کیلو می شود.
بوقلمون های بوربون قرمز
این نژاد از بوقلمون در اواخر قرن نوزدهم از منطقه بوربون ایلات کنتاکی آمریکا منشا گرفته است و به همین دلیل به اسم بوقلمون های بوربون مشهور می باشد.این نژاد از لقاح بوقلمون های باف ،برنز و بوقلمون های هلندی وایت توسط آقای باربی به وجود آمده و اساسا بوربون باترنوس نامیده می شود که با گذشت زمان به بوربون قرمز تغییر نام داده است.
پرهای زینتی نرها در این نژاد قرمز متمایل به قهوه ای همراه با حاشیه های سیاه است.این حاشیه ها در پرهای زینتی بوقلمون های ماده وجود ندارد.هر دو جنس دارای پر های پرواز و پر های دم سفید همراه با نوار های روشن هستند.صورت ،غب غب و گلو باید قرمز روشن باشدو وجود رنگ صورتی یا وجود رگه های سیاه در پر های زینتی بوقلمون های بوربون به عنوان یک نقص ژنتیکی محسوب می شود.
بوقلمون نژاد بوربون اگر چه امروزه یک پرنده تجاری نیست ولی تعدادی از پزورش دهندگان در سرتاسر دنیا مخصوصا بریتانیا روی بهبود صفات این گونه از بوقلمون فعالیت می کنند.
وزن نهایی در بوقلمون های نر بوربون حدود 11تا 14 کیلوگرم و در ماده ها 7 تا 9 کیلوگرم می باشد.
بوقلمون های ابلق
بوقلمون رویال پالم
رویال پالم یک نژا ابلق سیاه و سفید با وزن کم است که از فلوریدای آمریکا در دهه 1920 منشا گرفته است .این نژاد اساسا مشابه کرولویتزر است اگرچه تفاوت های جزئی بین این نژاد با کرولویتزر وجود دارد .این نژاد ابتدا در سال 1971 در ایالات متحده به عنوان یک نژاد استاندارد شناخته شد.
این بوقلمون به دلیل داشتن پرهای سفید لاشه تمیزی تولید می کند که فاقد ریشه پرهای تیره است بوقلمون های رویال پالم تا قبل از گسترش وایت سینه پهن رواج زیادی داشته اند. تخم نطفه دار با کیفیت بوقلمون را از ما بخواهید.
تعداد گله های بوقلمون رویال در بریتانیا کم است و بوقلمون نژاد پالم کورنیش از دیگر زیر گونه های بوقلمون های رویال پالم به حساب می آیند.گونه های دیگر زیادی وجود دارند که اغلب تفاوت های رنگی کوچکی با هم دارند و پرورش دهندگان ممکن است نام های دیگری را به آنها داده باشند و توسط هیچ استاندارد نژادی شناخته نشده باشند،بعضی از آنها ممکن است دیگر در دسترس نباشند و یا بسته به پرورش دهنده و یا منطقه پرورش با نام های دیگری شناخته شوند.