بوقلمون و انواع نژاد های آن
چگونگی شناسایی وخاستگاه اولیه بوقلمون مشخص نشده ولی بقایای استخوانی مربوط به 11000 سال قبل از میلاد این پرنده در مکزیک و آمریکا مرکزی کشف شده است و به نظر می رسد که بوقلمون از نقاطی مانند ایالات متحده آمریکا به سایر نقاط دنیا گسترش یافته است .زمان دقیق اهلی کردن بوقلمون مشخص نمی باشد اما شواهد نشان می دهد 2000 سال قبل میلاد بوده است .
در کل بوقلمون ها دارای دو گونه اصلی و چند زیر گونه مختلف می باشند
1.گونه ملاگریس گالوپائه(بوقلمون های آمریکای شمالی یا بوش وحشی )
- گونه ملاگاریس اوسلاتا(بوقلمون وحشی مکزیکی)
در اینجا به شرح و توضیح بعضی از زیر گونه های این نژاد ها می پردازیم
بوقلمون های وحشی :
بوش وحشی یا آمریکای شمالی و بوقلمون مکزیکی دو گونه از بوقلمون های وحشی هستند.
این گونه از بوقلمون ها که منشا بیشتر بوقلمون های اهلی امروزی است .بر اساس مناطق جغرافیایی مختلف امریکای شمالی ،پنج زیر گونه برای این گونه وجود دارد که دارای تفاوت های از نظر اندازه ،ظاهر و پرهای زینتی دارند.
این بوقلمون ها در واقع بوقلمونهایی بودند که به وسیله سربازان اسپانیایی از قاره آمریکا به اسپانیا برده شدند و سپس به صورت انتخابی برای افزایش وزن بدن در کشور های مختلف از قبیل انگلیس و هلند پرورش داده شدند.
این نژاد امروزه دارای زیر گونه های زیادی می باشد از قبیل:
بوقلمون وحشی شرقی :
این زیر گونه شباهت بسیار زیادی به بوقلمون های یافت شده توسط ساکنین اولیه آمریکا در قرن هجدهم دارد .رنگ برنز تیره با کفل قهوه ای و دم حاشیه دار .پرهای اولیه و ثانویه دارای خطوط سیاه و سفید است و زمانی که بالها بسته است ،پرهای ثانویه به صورت خالهای سه گوش سفید رنگ مشاهده می شوند.
این زیر گونه با گونه سیاه اروپایی تلقیح شدند تا اساس بوقلمون های بعدی صنعت طیور را به وجود می آوردند.
بوقلمون وحشی فلوریدا
این پرنده شبیه بوقلمون شرقی است با این تفاوت که فاقد خالهای سه گوش پرهای ثانویه است و بدون استثنا رنگ سیاه بیشتری نسبت به سفید دارند.
بوقلمون وحشی ریوگراند
این واریته به جای رنگ قهوه ای ،پرهای سفید بیشتری در دم دارد.
بوقلمون وحشی مریم
در کوه های راکی یافت می شود و دارای پر های دم و پشت سفید رنگ است.
بوقلمونهای وحشی گلد
در کوه های مناطق مکزیک یافت می شود و در ایلات متحده نایاب است و این بوقلمون برگترین بوقلمون وحشی به شمار می آید .
بوقلمون وحشی اوسلیتد
ملاگریس اوسلاتا گونه ای است که فقط در مکزیک یافت می شود و کوچکترین بوقلمون وحشی بشمار می آید.به جز بخش مرکزی آمریکا ،این پرنده گونه کمیابی بشمار می آید و هیچ زیر گونه ای ندارد.
بوقلمون های اهلی
احتمالا تا حدی اهلی شدن بوقلمون های وحشی در بین اقوام بومی آمریکا قبل از رسیدن اوپائیان بدانجا اتفاق افتاده است ،اگر چه شواهد کمی برای اثبات این فرضیه وجود دارد .به هر حال اهلی کردن مداوم و پیوسته تا هنگام رسیدن اروپائیان به آمریکا افاق نیفتاده است .
بوقلمون های اهلی همگی از یک نژاد وحشی منشا گرفته است که رنگ استاندارد پر در آنها رنگ سبز برنز رنگین کمانی است.تغییرات ژنتیکی منجر به جایگزینی برنز با رنگدانه های دیگر سایر نژاد های استاندارد شده است .
بر اساس وراثت پذیری رنگ ژنتیکی ،بوقلمون های اهلی جزو یکی از نژاد های برنز ،سیاه ،آبی روشن،قرمز ابلق هستند و بر اساس اندازه و وزن ،ممکن است وزن نژاد های سبک یا سنگین باشند.
نژاد های که بعدا توسعه یافته اند امروزه به عنوان نژاد های اهلی استاندارد شده در دسترس هستند عبارتند از؛نژاد برنز ،برنز کمبریج،کریمسون دارن،سیاه نورفولک،سفید بریتانیای،اسلیت،قرمز بوربون،رویال پالم در ایالات متحده به عنوان نژاد های استاندارد شده شناخته شده اند.
بوقلمون های برنز
این نژاد قدیمی ،رنگ مشابه بوقلمون های وحشی بومی ایالات متحده دارد.این نژاد اصالتا در سال 1830 از لقاح نارگانست با بوقلمون های وحشی منطقه پورت جودیت ردایلند ایجاد شد و به عنوان یک نژاد استاندارد شده در سال 1874 شناخته شد .
همچنان که از نامش بر می آید رنگ پر های این بوقلمون برنز براق است که در بریتانیا به عنوان یک نژاد سنگین وزن پرورش داده می شود.
پرهای پرواز این نژاد سیاه و سفید و دم با حاشیه های سیاه ،قهوه ای و سفید دارد .در استاندارد های نژادی نژاد های برنز ،پرهای تم سفید به عنوان یک نقص مورد توجه قرار می گیرد .
وزن نهایی بوقلمون های نر بین 14 تا 18 کیلو و بوقلمون های ماده بین 8 تا 13 کیلو گرم در هنگام بلوغ است.
برنز کمبریج
در استاندارد های طیور بریتانیا به عنوان یکنژاد سنگین زن مورد توجه قرار می گیرد و سبک تر از بوقلمون های برنز است .وزن بلوغ نرها 8 تا 10 کیلو و ماده ها 5 تا 7 کیلو می باشد .
رنگ پر های زینتی تیره تر از برنز می باشد و در هر دو جنس،نوک پر های بدن خاکستری یا سفید است .به نظر می آید که این نژاد از بوقلمون از لقاح دو نژاد برنز آمریکا با سیاه نور فولک بوجود آمده است.
کریمسون دوان یا برنز بال سیاه
این نژاد سیاه از تغییرات ژنتیکی حاصل شده است به طوری که این پرنده همان پرهای زینتی معمولی دارد اما پر های اولیه بال کاملا سیاه رنگ است.پرهای ثانویه سیاه رنگ و داری نوک های سفید هستند .وجود مقداری رنگ سفید در نزدیکی دم تا حدی مجاز است .خصوصیات وزن گیری این نژاد همانند نژاد برنز می باشد .
برنز سینه پهن
این بوقلمون توسط علاقمندان تجاری در ایلات متحده بوجود آمده است .برنز سینه پهن به عنوان یک پرنده با کیفیت و دارای توانی پرورش در پراگاه ،روند رو به رشدی را در بازار بریتانیا در سالهای اخیر پیدا کرده است .
امروزه تعداد نسبتا زیادی از نژاد برنز تجاری در بریتانیا پرورش داده می شود .همچنین نژاد های هیبرید این نژاد از نژاد های سنتی بوجود آمده است که برای بازار های خاصی ایجاد شده اند که این سویه ها تولید کنندگان را قادر به پرورش بوقلمون های با رنج وزنی مورد تقاضای مصرف کنندگان می کنند.
نارگانست
رنگ برنز در این نژاد با خاکستری فولادی جایگزین شده است . رنگ خاکستری قبل از سن 7 هفتگی مشاهده نمی شود.این نژاد که از تلقیح بوقلمون های سیاه منتقل شده به قاره آمریکا با بوقلمون های وحشی آنجا بوجود آمده است .
این نژاد به یک پرنده گوشتی مهم در آمریکا تبدیل شد اما تعداد آنها همزمان با افزایش برنز سینه پهن و بوقلمون وایت تجاری از سال 1990 کاهش یافت.
پرهای بوقلمون نارگانست نوار های خاکستری سیاه زیادی دارد و در بعضی از نقاط آنها مقدار برنز هم دیده می شود .پوشش پرهای بال صورتی خاکستری و دارای نوک سیاه هستند و پرهای ثانویه دارای خطوط سفید سیاه می باشند .وزن نهایی نره حدود 15 کیلو و ماده ها حدود 9 کیلو گرم می باشد.
نارگانست نقره ای
واریته ای از نژاد نارگانست است با این تفاوت که در این واریته رنگ خاکستری فولادی پرهای زینتی با رنگ سفید جایگزین شده است .
بوقلمون های سیاه نیز دارای زیر گونه های متعددی می باشند از جمله :
نورفولک سیاه
این نژاد را می توان قدیمی ترین نژاد بوقلمون های سیاه بریتانیای بشمار آورد .بوقلمونهای سیاه اصلی احتمالا از بوقلمون های منشا گرفته اند که ابتدا از آمریکا مرکزی توسط سربازان اسپانیایی به اروپا آورده شده اند .نورفولک سیاه در غرب انگلیس یک نژاد گوشتی خوب محسوب شد و در انجا پایه بوقلمون های سیاه رنگ آمریکا به وجود آمد.
در گذشته به منظور بهبود وزن و رشد، بوقلمونهای سیاه نورفولیک با برنز لقاح داده شدند به همین دلیل بسیاری از بوقلمون های نور فولیک سیاه امروزه مقداری رنگ سیاه بر روی پشت و دم خود دارند.
در هر دو جنس ،پرهای زینتی تماما سیاه است،پاها و پنجه و نوک نیز سیاه است و سرو صورت کاملا قرمز رنگ می باشد .این پرنده به عنوان یک نژاد سبک و تخم گذار در نظر گرفته می شود .وزن نهایی نرها حدود 11 کیلو گرم و ماده ها 5 تا 7 کیلو گرم است .
سیاه آمریکا
در آمریکا به سیاه مشهور است .ابتدا در سال 1874 به عنوان یک نژاد استاندارد شناخته شد.عموما از سیاه نورفولک سنگین است سنگین تر است و وزن بلوغ نرها 15 و ماده 9 کیلو گرم می باشد .
پاوادی نگرا
بوقلمون سیاه کوچک اسپانیا است که توسط سربازان اسپانیای به آنجا آورده شد.
سیاه فرانسوی
سیاه فرانسوی نیز منشاء مشابه پاوادی نگرا دارد اما این نژاد پرهای زینتی پرنگ تری در مقایسه با سیاه نورفولک دارد.
بوقلمون های سفیدی هم وجود دارند که دارای گونه های مختلف میباشند مانند:
وایت بریتانیایی
عموما موتاسیونی از بوقلمون سیاه است و به نظر می رسد که در اروپا ایجاد شده باشد و برای اولین بار در سال 1800در بریتانیا گزارش شد و به عنوان هلند وایت از اروپا به ایالات متحده وارد شد
که این اسم نشان دهنده محل منشاء این بوقلمون است همچنین گزارش های در مورداین وایت استرالیایی در ایالات متحده وجود دارد که نشان دهنده وجود چندین منشاء اروپایی برای این دو نوع بوقلمون است .
بوقلمون هلند وایت غالبا از بوقلمون های نژاد وایت بریتانیایی سنگین تر می باشند .گسترش تجاری این بوقلمون باعث ایجاد هیبرید های از آن برای تولید وایت بزرگ سینه پهن شد.
وایت بریتانیایی پرهای زینتی کامل سفید داشته و تنها ریش این پرنده به رنگ سیاه است .پرها و پنجه های آن نیز به رنک تیر است ولی تمام اجزای صورت به رنگ صورتی می باشدکه در جنس نر ممکن است به رنگ آبی روشن نیز باشد.
وزن نهایی نرها 13 کیلو و ماده ها 8 کیلو است.
وایت سینه پهن
نژاد اصلی مورد استفاده برای پرورش تجاری و متراکم است که رشد سریعی دارد و از نسبت گوشت به استخوان بالایی برخوردار است.
بعضی از این پرندگان به جثه بزرگی می رسند که جفت گیری طبیعی در آنها غیر ممکن می شود بنابر این باید در آنها از تلقیح مصنوعی استفاده نمود.سویه های خیلی بزرگ به مشکلات پا مستعد می شود مخصوصا زمانی که این پرندگان در شرایط بسته و بدون تحرک زندگی کنند.
وایت بیلتسویل
در دهه 1930 وایت کوچک بلتسویل در دربلتسویل میرلند ایالات متحده به عنوان یک بوقلمون وایت تجاری کوچک توسعه و رواج یافت و تعداد آنها در دهه 1950 به حداکثر رسید ولی با رشد سریعتر سویه های وایت سینه پهن جمعیت آنها کم شد .
پرهای زینتی این نژاد سفید خالص ،سر و گلو قرمز ،پاها و پنجه های سفید صورتی و نوک زرد شاخی است.وزن استاندارد برای نر های بالغ 10 کیلو و ماده ها 6 کیلو گرم است .
وایت قد کوتاه
این نژاد در اوایل قرن بیستم توسط پرورش دهندگان آمریکایی توسعه یافت ولی قبل از رقابت تعداد آنها کاهش پیدا کرد ایننژاد هم اکنون توسط تعدادی از پرورش دهندگان بوقلمون در ایالات متحده پرورش می یابد اما هنوز به عنوان یک نژاد استاندارد شناخته نشده است.
نبراسکن
بوقلمون خالدار نبراسکن یک پرنده سفید دارای خال های سفید ،قهوه ای و زرد نخودی است .این بوقلمون یک نژاد کمیاب می باشد و تنها در بریتانیا وجود دارد که امروزهجمعیت آن روبه کاهش است.
بوقلمون اسلیت یا آبی
در استاندارد های طیور بریتانیا به عنوان یک نژاد سبکوزن طبقه بندی می شود .اسلیت یا بلو نژادی متمایز است که از جهش ژنتیکی بوقلمون سیاه منشاء گرفته است ولی رنگدانه های سیاه این نژاد کمتر از بوقلمون های سیاه است .
در استاندارد های آمریکتا و انگلیس سرتاسر پرهای بدن این بوقلمون،حتی سایه رنگ اسلیت باید فاقد زمینه سیاه باشد .هر دو استاندارد آمریکا و بریتانیا سرتاسر رنگ پر پرنده فاقد رنگ سیاه می باشد.
نوک ،پاها،و پنجه ها نیز در این پرندگان به رنگ آبی است در حالی که صورت ،غب غب و گلو باید تا حد امکان قرمز باشد .چشم ها نیز به رنگ سیاه است .
تولید بوقلمون های خالص این نژاد دشوار است و اغلب رگه های سیاهی در رنگ اسلیت بدن این نژاد دیده می شود.رنگ قرمز بر روی دم پرندگان مسن تر ممکن است گسترش یابد .وزن نهایی بوقلمون های نر این نژاد 8 تا 12 کیلو و ماده ها 6 تا 8 کیلو گرم است.دو ژن آبی ،غالب نهفته برای رنگ های ایننژاد وجود دارد .ژن غالب باعث ایجاد رنگ آبی اسلیت همراه با پر های دم و بال راه راه و پرهای دم مدادی رنگی تولید می کند. این نژاد اخیرا به عنوان یک نژاد استاندارد شناخته شده است.
بوقلمون های قهوه ای رنگی دیگری نیز وجود دارند که آنها نیز مانند دیگر نژاد ها دارای زیر گونه های متفاوتی می باشند.
بوقلمون باف (زرد نخودی )
در این نژاد رنگ پر ها زینتی برنز از لحاظ ژنتیکی با رنگدانه های قهوه ای قرمز جایگزین شده است. این نژاد در اواخر قرن نوزدهم توسط موسسه طیور آمریکا شناسایی شد .به خاطر باز ماندن از رقابت با بوقلمون بوربون قرمز تجاری ،تا سال 1915 به عنوان یک بوقلمون کمیاب معرفی گردید .در دهه 1940 علاقه مجددی به این نژاد پیدا شد و دوباره از لقاح بوقلمون های سیاه ،بوبون قرمز و برنز سینه پهن به وجود آمد.
این نژاد در بریتانیا عمدتا به حنایی یا شکلاتی مشهور می باشد .این نژاد سبک ،امروزه به عنوان باف شناخته شده است . این نژاد دارای رنگ قهوه ای زنجبیلی با بالهای سفید است و حاشیه های سفیدی بر روی دم وجود دارد . در استاندارد های نژادی رنگ سفید بیشتر در دم به عنوان یک نقص شناخته می شود.نوک این نژاد ازبوقلمون به رنگ زرد شاخی بوده در حالی که چشم ها قهوه ای رنگ هستند .پاها پنجه ها نیز رنگ شاخی دارند ووزن نهایی بوقلمون های نر بالغ 10 تا 13 کیلو و ماده ها 5 تا 8کیلو گرم است .
بوقلمون بوربون قرمز
این نژاد در اواخر قرن نوزدهم از منطقه بوربون ایالت کنتاکی آمریکا منشا گرفته است. این نژاد از لقاح بوقلمون های باف ،برنز و بوقلمونهای هلند وایت توسط آقای باربی به وجود آمده است. این نژاد اساسا بوربون باترنوس نامیده می شد که بعدا به بوربون قرمز تغییر کرد.
پر های زینتی نر های این نژاد ،قرمز متمایل به قهوه ای همراه با حاشیه های سیاه است. این حاشیه ها در پر های زینتی بوقلمون های ماده وجود ندارد . هر دو جنس دارای پر های پرواز و پر های دم سفید همراه با نوار های روشن هستند. صورت ،غب غب و گلو باید قرمز روشن باشد.وجود رنگ صورتی یا وجود رگه های سیاه در پر های زینتی به عنوان نقص تلقی می شود .اگر چه امروزه یک پرنده تجاری نیست ولی تعدادی از پرورش دهندگان بریتانیا روی بهبود صفات این پرنده فعالیت می کنند.
وزن نهای بوقلمون های نر بالغ 11 تا 14 کیلو و ماده ها 6 تا 9 کیلو می باشد.
در اینجا به توضیح بعضی اززیر گونه های نژاد بوقلمون ابلق جهت آشنایی شما عزیزان می پردازیم .
بوقلمون رونکویرز
یک نژاد قدیمی ابلق یا سیاه و سفید است که در قرن شانزدهم در بلژیک ثبت شد و نام خاستگاه آن بر آن گذاشته شد .این نژاد تقریبا در قرن بیستم روبه انقراض رفت اما نسل آن حفظ شد و اکنون به وسیله پرورش دهندگان بلزیکی ،فرانسوی و نواحی اطراف شمال اروپا نگهداری و پرورش داده می شود.تعدادی از واریته های رونکویرز شامل موارد زیر هستند:
1.ارمین
این واریته رنگ زمینه زرد یا حنایی همراه با حاشیه های کوچک سیاه بر روی پر ها دارد.
2.انفلدر
واریته ای با پرهای زینتی دودی رنگ لطیف با رنگ کبکی است.
3.تری کلردو کلرادو
از هر نظری شبیه رونکویرز است ولی این واریته دارای شانه های متمایل به زرد است.
بوقلمون کرولویتزر
این نژاد یکی دیگر از نژاد های ابلق است که دارای پر های اولیه سفید یا روشن و حاشیه های سیاه در بعضی از پرهای می باشد.اکنون به عنوان یک نژاد استاندارد در بریتانیا شناخته شده است در آلمان به منظور افزایش وزن نهایی با رونکویرز به طور انتخابی آمیزش یافته است .
گردن و سر این نژاد سفید است .پرهای سینه و پشت سفید و دارای حاشیه های سیاه همراه با یک نوار سفید کوچک در قسمت بیرونی هستند .پرهای دمو پرواز نیز دارای حاشیه های سیاه می باشند.
وزن نهایی نر ها 8 تا 12کیلو و ماده ها 6 تا 8 کیلوگرم است.
رویال پالم
رویال پالم یک نژاد ابلق سیاه سفید کوچک است که از فلورایدای امریکا در دهه 1920 منشاء گرفته است .این نژاد اساسا کشابه کرولویتز است اگرچه تفاوت های جزئی بین این دو نژاد وجود دارد .این بوقلمون به دلیل داشتن پرهای سفید ،لاشه تمیزی تولید می کند و فاقد ریشه پر های تیره است .
این نژاد تا هنگام گسترش وایت سینه پهن رواج زیادی داشت .تعداد رویال پالم در بریتانیا کم است .گونه ای از این نژاد پالم کورنیش است .
گونه های دیگر زیادی وجود دارند که اغلب تفاوت های رنگی کوچکی با هم دارند و پرورش دهندگان ممکن است نام های دیگری را به آنها نسبت داده باشند و توسط هیچ استاندارد نژادی شناخته نشده باشند .
بعضی از آنها ممکن است دیگر در دسترس نباشند ویا بسته به پرورش دهنده یا محل پرورش ،ممکن است نام های دیگری بر گونه های دیگر گذاشته شده باشد.
در این مقاله سعی کردیم شما عزیزان را تا آنجا که امکان داشت با نژاد و خصوصیات نژادی انواع بوقلمون های استاندارد آشنا سازیم ،امید به آنکه مورد پسند شما دوستان گرامی قرار گرفته باشد.
برای خرید تخم نطفه دار طوطی کاسکو و خرید تخم نطفه دار مرغ ایام سمانی و خرید تخم نطفه دار مرغ تخم گذار و خرید تخم نطفه دار مرغ گوشتی و خرید تخم نطفه دار قو و خرید تخم نطفه دار قوغاز و خرید تخم نطفه دار بوقلمون و خرید تخم نطفه دار قرقاول و خرید تخم نطفه دار قرقاول بلژیکی و خرید تخم نطفه دار طوطی عروس هلندی با کارشناسان شرکت اذر جوجه در تماس باشید .